ماهگرد دوممون مبارک عشق من!
دو ماه شد که مال منی.
دو ماه که تک تک لحظه هاش برام مثل طلا باارزش بودن.
هرروز ماما رو شکر کردم که تو رو بهم داد!
که بهم فهموند میشه عاشق شد و خوشبخت شد.
ماه اول خیلی سخت بود یادته؟توهینا.عذاب وجدانا.
ولی گذشت!گذشت تا برسیم به امروز.
یک ماه گذشته با اینکه خیلی کم با هم حرف زدیم عشقمون قوی تر و شیرین تر شد!
و به جایی رسیدیم که حالا هرشب آرزو میکنیم.دعا میکنیم.
این بوسه ها.این بغل کردنا واقعی بشن.
درسته.بعضی روزا احساس پوچی میکردم.اما امروز واقعا این احساسو ندارم.
هیچ وقت یه تولد یا عید باعث خوشحالی واقعیم نشده بود اما.برای ماهگردی که حتی بهش اعتقاد نداشتم الان خوشحالم!
حتی یه ذره احساس ناراحتی تو وجودم نیست.و همه ی اینا رو مدیون توام.
دختر زیبایی که خیلی راحت خودتو تو دلم جا کردی!
با قلب مهربونت.با شجاعتت.صداقتت شیفتم کردی.
فداکاری بی حدت دیوونم کرد!
شاید به نظر اشتباه بیاد.قانونا همینو میگن.نباید عاشق کسی شد که توی رابطست.نباید جذب محبتش به عشقش بشی و حسادت کنی.
ولی یه حسی بهم میگه.این قانونا هم واسه شکسته شدن ساخته شدن.
که کنار تو خوشبخت میشم!که میتونم خوشبختت کنم و بخندو جوری رو لبات بکارم که محو نشه.
میتونم مهربونیاتو تازه نگه دارم تا یه دنیا رو با عشقت نجات بدی.
میتونم روت حساب کنم.اونقدر قوی هستی که پا به پام بجنگی.فداکاری کنی.
ما میتونیم یه زوج قوی و عاشق باشیم.چه این دنیا.و چه دنیاهای دیگه.
عاشقتم محدثه بانو!
ممنونم که پیدام کردی و گذاشتی پیدات کنم.
هروقت دعوامون شد تنبیهم کن اما خودتو ازم نگیر.
بدون تو نمیخوام خورشید بتابه.
درباره این سایت